(AZƏRBAYCAN RESPUBLİKASININ YÜZ İLLİYİNƏ)

 Çağdaş Azerbaycanın en görkemli tarix bilmçisi Pr.Dr Camil Hasanlinin “Sovet dövründe Azerbaycanın xarici siyaseti (1920-1939)” (B., 2012-ci il, 656 s.) bitiyinin 452-ci sehifesinde 1921-ci il noyabrın 18-de Azerbaycan SSR-nin Türkiye Respublikasında Elçiliyi açılarken Azerbaycan Respublikasının elçisi, menşeviklikden bolşevikliye, oradan kommunistliye keçmiş dönüklerden biri İbrahim Abilovun Mustafa Kamala yönelmiş “İki il evvel İstanbulda Azerbaycanın üçrengli bayrağı ucaldıldı. Bu bayrag o zaman Azerbaycanı idare edenlerin gelbleri kimi üçrengli idi. İndi ise sizin elinizle Azerbaycanın birrengli bayrağı ucaldılır” sözlerini oxuyanda Türk Ulusunun en deyerli, dövletguran BAHADIRLARının dalınca düşüncesizce deyilmiş sözlerden yandım-yaxıldım. İbrahim Abilovun Azerbaycan Respublikası Parlamentindeki çıxışlarını, ASE-de ondan yazılanları bir de oxudum. Bir çağlar jurnalistlerden birinin “Azerbaycanda Rusiyanın 110 min agenti vardır” sözlerini oxuyanda keçirdiyim “bir sıra jurnalistler ağ eleyibler” düyğusunun yanlışlığını iller sonra anladım. Gence xanı Cavad xanın Sisianova mektubunu Gurgen beyle gönderdiyi yadıma düşdü. Doğrudur, Gurgen bey Ermeni yox, Xristian dininden olan Alban Türkü deyilen özümüzden de ola bilerdi. Bax burada bizim uzun illerdir sürdürdüyümüz ulusal TÜRK adı savaşının deyeri bir daha ortaya çıxır.

Ulusal özünügoruma, özünüdoğrulama, özünütanıtma guruluşlarımızın bu gün de yeterli olmaması, yeterince çalışmaması görünür. Bele olmasaydı, bütün çıxılmazlıglarımızın baş sorumlusu Rusiya Respublikası kimi bir dövletde 2006-cı (?)  ilden  elçimiz artist yox, KGB, Ordu, hügug, politika gurumlarında bişmiş bir yurdsever olardı. Bu gün yüksek dövlet gurumlarının başında duranlar seçki yolu ile seçilmediyinden onların çoxu, derin analitik biliyi olmayan, ağlına geleni danışan aşağı bilincli adamlardır. Belelerinden biri bu günlerde Az.TVlerin birinde bele deyirdi: “İnsanın sedagetlilik potensialı ne geder yüksekdirse, liderlik potensialı da o geder yüksek olur”  (?!).

Bu sözleri eşidende gözümün önünde başda ulusal öncül Mehemmed Emin Resulzade olmagla Azerbaycan Respublikasının bayrağını Parlamentin üstünde ucaldıb “Bir yol yükselen bayrag bir daha enmez!” deyen böyük oğullar canlandı. Yadıma Azerbaycan Parlamentinin “Yazı işleri” bölümünde stenograf işleyen 19 yaşlı yaşıl Cefer Cabbarlının “Yaşıl donlu, al yanaglı, mavi gözlü sevdiyim” dediyi sevgilisine yazdığı goşug düşdü:

“Bu göy boya göy Moğoldan galmış bir Türk nişanı, bir Türk yurdu olmalı.

Yaşıl boya islamlığın sarsılmayan inamı, üreklere dolmalı.

Al boya da azadlığın (özgürlük), temeddünün (gelişme, uygarlaşma) gümanı, medeniyet (kültür) bulmalı.

Sekkiz guşe (bucag) bu ulduz da sekkiz herfli “Od Yurdu”.

Esaretin (gullug, asılılıg) gecesinden fürset (gurtulmuş) bulmuş guş kimi seherlere uçmuşdur.

Bu hilal (ay) da Türk bilgisi, düzgün sevgi nişanı, yurdumuzu qucmuşdur”.

Soyu-kökü ucaların sevgisi, erliyi, erdemliyi, kişiliyi yüksek olar, soyugırıglarınsa  aşağı. Soyugırıglar ne dönmez olarlar, ne de başçı yetişerler, dönük, satgın olarlar – deyib babalar.

Azerbaycan Respublikası Ağalığı 1918-ci il iyun ayının 21-de, kecici başkend Gencede üstünde ağ ayla sekkizbucag ulduz çekilmiş gırmızı bayrağı Azerbaycan Respublikasının bayrağı etdi. Yağılar Azerbaycan Türk Respublikasının göstericisi olan bayrağı I Dünya Savaşında yenilmiş Osmanlı Türklerinin bayrağına “benzediyine” (?) göre Azerbaycanı keçici olarag tutmuş Böyük Dövletler Ordusunun komandanına yasaglatdılar. Bu olay günde bir dona giren Türk yağılarının üç yox, otuz üç rengli olduğunu gösterir.

Çetin duruma düşen Azerbaycan Ağalığı 1918-ci il noyabrın 9-da Azerbaycan Respublikasının üçboyalı yeni bayrağını uyğuladı. Bayrağın boyaları o çağda Azerbaycan Türkleri arasında yayılmış türkleşmek, islamlaşmag, çağdaşlaşmag ideyalarından alınmışdır.

Azerbaycan Türklerinin Azerbaycan Respublikası devrilenden sonra gurucu babalarımızın taleyi acınacaglı olduğundan gördükleri böyük ulusal işlerin yaranmasını bize geniş, gapsamlı çatdırammadılar. Buna göre de elimizde bu ideoloji olaylarla bağlı aydın, kesin bilgiler azdır. Bilimçilerimiz, aydınlarımız son 30 ilde olayları az-çox araşdırsalar, doğrular yerlerini tutmağa başlasa da görülmeli çoxlu işler galır.

Azerbaycan Respublikasını deviren yağıların elaltılarından olmuş İbrahim Abilovun yoldaşlarının içinde Nariman Narimanovdan başga sayğı gösterilmeli adam yoxdur! Baxın: 1. Aliheydar Garayev. 2. Samedağa Ağamalıoğlu. 3. Çingiz İldırım. 4. Mirza Davud Hüseynov. 5. Dadaş Bünyadzade…

Ürekleri çoxboyalı olan Rus-ermeni-sovet-mason bolşefaşistleri isteklerine çatan kimi bütün dönükleri, satgınları güllelediler, çeşidli yollarla öldürdüler. Komunistlerin töremelerinin yazdığına göre İbrahim Abilov öldürülmek sırası ona çatmamış, 23.02.1923-cü ilde ölüb.

Nariman Narimanov Rüs-ermeni-sovet-mason bolşefaşizmine satgınbaşılığı ile Azerbaycan Türkleri garşısında etdiyi bütün anılmalı eyiliklerin, yaxşılıgların üstünden cız çekmiş, arı-duru adını garalamışdır. Rus-ermeni-sovet-mason   bolşefaşistlerinin üreklerinin çoxboyalı olduğunu bu gün de görmeyen İbrahim abilovların adları Azerbaycan tarixinde SATGINLARtek galacagdır!

SÖZARDI: 1990-cı illerde de bele oldu. Azerbaycan Türklerinin yurdsever aydınları Heydar Aliyeve güvenmeye, ondan ulusalçılıg ummağa başlayanda, osa on il Azerbaycanda yaşamadığından bilgisizleşdiyinden çağdaş dünyadakı demokratik respublikaçılıg yolu ile getmek yerine toplumun dibindeki yeni garayevleri “sadig” sayıb dövletin en yüksek gurumlarının başına doldurdu. Sonda Azerbaycan Respublikası, Türk Ulusu bu gün de yeni Aliheydar garayevlerin çağdışı dövletçiliyinden gurtulub demokratik dünyaya govuşammır!

                   24 aprel 2018-ci il