Tanrı da təki çağırır…

Deyəsən, burda nəsə var,
nəsə var… görmürəm axı!
… qulaqlarım səsə düşüb
ya kimsə məni çağırır?

Elə hey səs eşidirəm,
kimdisə – gizlənir məndən…
Səs mənim özümdən gəlir
ya kimsə səslənir məndən?

Bəlkə heç çağıran yoxdu,
bəlkə göydəki çağırır…
… Tanrı qədər təkəm mən də,
Tanrı da təki çağırır.

                                                                                                                                                                                                                   Bir ölümün tarixçəsi…

Niyə cavan – cavan ölür şairlər,
niyə vida şeri yazır şairlər?
Bu dünya yaşamaq üçün yer deyil,
ölməsin, neyləsin yazıq şairlər…

… önündə bir Qanlı Yol dura gərək,
başında bir Qara Əl dura gərək.
Hamı bir şairi öldürə gərək,
ölməsin, neyləsin yazıq şairlər…

Başının üstünü ölüm kəsdirir
ya ölümdən betər olum kəsdirir?!
Üstünü kəsənlər zülüm kəsdirir,
ölməsin, neyləsin yazıq şairlər…

Hardan alacaqlar daşı, bilirlər,
harda salacaqlar başı, bilirlər.
Ölməyi hər şeydən yaxşı bilirlər,
ölməsin, neyləsin yazıq şairlər…

                                                                                                                                                                                                                   Üzümə açılan sabah…

Hər günün öz inam qanadları var,
inamım inamdan seçilir hər gün!
Niyə əllərimə, gözlərimə yox,
sabahım üzümə açılır hər gün?

Eh… daha ömrümdə yoxdu o havar!
Gündə neçə yol dəyişir hava…
Bir üzdü Allahdan – üzümdə nə var?
Sabahım üzümə açılır hər gün!

Üzümü nə qədər gizlədirlər də,
üzüm əllərimdən yaxşı görünür,
üzüm gözlərimdən yaxşı görünür,
sabahım üzümə açılır hər gün!

                                                                                                                                                                                                                    Torpaq məndə nə görüb…

… torpaq məndə nə görübdü,
bir canam – dərdə bükülü.
Sağam – üstündə gəzdirir,
öldüm – üstümə tökülür.

Əli bir az da uzanır,
qucağı bir az da artır.
Ağzı bir az da sulanır,
iştahı bir az da artır.

Yerim də göz qabağında…
Neylim, axı harda durum?
Bəlkə yerimi dəyişim,
gedim uzaqlarda durum!

… əsən də səmum yelidi,
yürüyən dəni görməsin.
… mən indi harda durum ki,
bu torpaq məni görməsin!

                                                                                                                                                                                                                       Sözü yalın məmləkətdə…

… əyilməyən oğuluydum bizim dağların,
ilqarını – vüqarını yoxla, izindi!
Bir ucu yer, bir ucu göy, yer – göy arası
fərman kimin olsa belə dağlar bizimdi!

Adım qala yarağında bir dağ oğlunun…
Qədim qala yarığında ahı suvardım!
Əyilməzlik dərsini də tərsinə keçdik…
… sözü yalın məmləkətdə şahı süvardı!

Ölmürəmmi Borçalı dağlarınnan ötrü…
… ağ sular da qayalara dəyib çağırır!
Məni quru quşəppəyi canıma baxıb,
hamı yenə dağ oğlusan – deyib çağırır!

                                                                                                                                                                                                                         Tanrı tənhası…

… mən də bir Tanrı tənhası,
sevinin, dostlar, sevinin!
Sevinmək sevilmək deyil,
sevinin, dostlar, sevinin!

Əynimə dardı köynəyim,
içində canım, göynəyim.
Sizdən bir azca köhnəyəm,
sevinin, dostlar, sevinin!

… hörümçəkdən can umuram,
nə baxır, nə göz yumuram.
Daş kölünüzdən damıram,
sevinin, dostlar, sevinin!

Qırılan mənəm – ötən sim!
Nə edim haqqım ödənsin!..
Yerimə bəxtim utansın,
sevinin, dostlar, sevinin!

                                                                                                                                                                                                                      Qara yol

Dedilər, bu gələn şahın oğludu,
açılması müşkül düyündədi yol.
Alt dodağınacan yola qarışır,
gör indi gəldikcə nə gündədi yol.

Babalına qalmış sonuncu yoldu,
babalına büksün qolu zorluyi?
Aldığı nəfəs də yola qarışır,
bu gələn gör necə yolu korlayır…

Yolun da yönü var, yolağası var…
… və yaxşı demirmi adı heç nə bəs?
Dedilər, bu gələn şahın oğludu,
amma bulud – bulud atı kişnəməz…

                                                                                                                                                                                                                      Sızıltı

Hər şey bu qədər dünənki…
… sayını saymış adamam!
… dodağım, kirpiyim belə,
qaşını əymiş adamam.

Hər yoldan keçənin üstə,
… kəfkirin, küçənin üstə,
özünü gecənin üstə
xəlvəti yaymış adamam.

Nə gün çıxır, nə gül daşır!
… nə daş külü, nə kül daşı.
Könülsüzəm, könüldaşım,
könlündən doymuş adamam.

Mən təkəm, hamı deyiləm!
Qərib… odamı deyiləm?
Qürbət adamı deyiləm,
qürbətə qıymış adamam.

                                                                                                                                                                                                                      Yoxluq…

Düz gedib ölümün üstə çıxacam,
ölümün yolundan keçib gedəcəm…
Yola salacaqlar bir gün məni də,
bu köç – köç yollarnan köçüb gedəcəm.

Yola salacaqlar – yığışıb hamı
mən bir gedər – gəlməz yola çıxacam.
Gedib çıxacağam yoxluğun üstə,
mən ordan o yana yoxa çıxacam!

Bilmirəm, bəlkə də baş – ayaq oldu;
orda dağ olacaq, yel olmayacaq!
Gedib itəcəyəm ordan o yana,
mənə bu dünyadan yol olmayacaq…

Paşa Talıblı